„Zaginiona” Tiny Frennstedt to kryminał wyjątkowy, bo napisany przez reporterkę z 25letnim stażem, która od lat zajmuje się sprawami starymi, umorzonymi ze względu niewykrycia sprawcy. Literacko to jej debiut i pierwszy tom serii kryminalnej Cold Case. Historia zbudowana jest bardzo precyzyjne i zaskakująco, bazuje na motywach z różnych podgatunków i zawiera w sobie dwie sprawy kryminalne. A może jedną? Nie, dwie, ale możliwe, że z jednym sprawcą. Jest sprawa, aktualna, ale która ciągnie się od lat – gwałciciel i morderca od lat grasujący w Danii teraz zaatakował w Szwecji. I jest sprawa sprzed kilkunastu lat dotycząca zaginięcia nastolatki, która nigdy nie została wyjaśniona. Skrupulatnie przyglądamy się obydwóm, razem ze śledczymi szukamy powodów, motywacji, analizujemy okoliczności popełnianych przestępstw. Śledztwo więc toczy się niespiesznie, ale uważnie i prowadzi w zaskakujące rejony, pobudzając ciekawość czytelnika. Do tego dochodzą ciekawe kreacji postaci, bardzo szerokie i wielowymiarowe, przedstawiające różne problemy, uświadamiające, że ludzie niekoniecznie są tacy, jak wydają się na pierwszy rzut oka. Do tego dochodzi mroźna Szwecja z jej surowym klimatem, która pasuje idealnie zarówno jako ochładzająca lektura na letnie dni, jak i klimatyczna zimowa historia czytana pod kocykiem z kubkiem gorącej herbaty w dłoni. Myślę, że to coś, dla fanów kryminałów, w których liczy się coś więcej niż tylko brutalna zbrodnia i szybka rozrywka. Ja z pewnością będę czekać na tom drugi!

Wybrzeże Skanii smagane jest porywistym wiatrem. Szalejący orkan nie daje Linnei Håkansson spać. Kobietę budzi wycie wiatru, zacinający deszcz oraz waląca się na jej dom sosna. Po szybkim obchodzie domu kobieta kładzie się z powrotem do łóżka, intuicja nie pozwala jej jednakże zasnąć. Czuje, że coś jest nie w porządku. Łapie za kij bejsbolowy i ponownie, po ciemku snuje się po domu w poszukiwaniu zagrożenia. Zło czai się tuż za rogiem, ma umalowaną na czarno twarz i pragnie ją dopaść. Kobieta wypada przerażona z budynku i na bosaka przedziera się przez ciemność i zarośla w poszukiwaniu pomocy. Wyjący wiatr zagłusza jednak jej zawodzenie. Taką oto, jakże sugestywną, oddziałującą na wyobraźnię i rozbudzającą apetyt sceną Tina Frennstedt otwiera inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami powieść, w której to seria gwałtów i morderstw na południu Szwecji niepokojąco przypominać będzie zbrodnie z duńskiego Valby, co finalnie zaś doprowadzi do sprawy sprzed kilkunastu lat, niewyjaśnionego i tajemniczego zaginięcia dziewiętnastoletniej Anniki Johansson. Śledztwem zajmie się kierująca zespołem do spraw niewyjaśnionych, Therese Hjalmarsson, zwana Tess. Scena otwarcia perfekcyjnie odzwierciedla klimat kryminału szwedzkiego, do jakiego fani książek Stiega Larssona, Åke Edwardsona, Åsy Larsson czy Henninga Mankella przywykli. Tina Frennstedt nie tylko sugestywnie kreśli tutaj nieprzejednaną aurę skandynawskiego wybrzeża, ale doskonale dozuje też napięcie. Operuje znanymi ale sprawdzonymi w tego typu literaturze schematami, w którym to chociażby brak prądu, ciemność, brak sąsiedztwa wraz z surowością i nieujarzmioną naturą konstruuje atmosferę zagrożenia, alienacji oraz samotności w obliczu nieuniknionego zagrożenia. Dlatego też nie dziwi fakt, iż ta mocna i jakże ekspresyjny urywek podsyca apetyt na dobrze skonstruowany, nastrojowy kryminał w stylu prozy Mankella. Będąca prywatnie reporterką śledczą autorka nie jest jednakże wierna temu zamysłowi i swoją powieść opiera głównie na opisie przebiegu samego śledztwa jak i rozbudowanym przedstawieniu życia prywatnego inspektorki Hjalmarsson. Taka konstrukcja fabuły rozmywa poniekąd wspomniany wyżej klimat opresji i wyobcowania, na rzecz uwypuklenia wątku obyczajowego. Dlatego też nie sposób nie porównać Zaginionej do prozy Camilli Läckberg i jej kryminalnej sagi o Fjälbace z Eriką Falck w roli głównej. Tutaj rolę tę przejmuje Tess Hjalmarsson, którą to autorka poznać daje nie tylko poprzez same działania śledcze ale też w znacznej mierze przez pryzmat jej zawirowań w życiu prywatnym. Pojawi się zatem wątek nieszczęśliwej miłości i skomplikowanych relacji międzyludzkich z zazdrością na czele, co poniekąd wypłucze ten charakterystyczny i typowy dla kryminału skandynawskiego w pełnym słowa tego znaczeniu, mroczny i nieprzenikniony klimat nordic-noir. Zaginiona to niespieszny, napisany w duchu klasycznym kryminał, w którym to Tina Frennstedt koncentruje swoją uwagę na szerokie rozbudowanie wątku śledczego i obyczajowego, rezygnując z dozowania napięcia. Prócz przywołanej wyżej sceny otwarcia, próżno doszukać się tutaj dynamicznego tempa akcji czy specyficznego dla prozy skandynawskiej chłodu i odautorskiego dystansu. To przyjemna w odbiorze powieść, która przywołuje jedną ze szwedzkich cold case, niemniej nie rozwija w pełni potencjału drzemiącego w kryminale skandynawskim, do jakiego przyzwyczaił nas chociażby Henning Mankell. www.bookiecik.pl

"Zaginiona" Tiny Frennstedt to mroczny thriller z niewyjaśnioną zbrodnią w tle. Zbrodnią, która niesie ze sobą dramat nie jednej, a wielu osób, i to na przestrzeni dekad. Ona również determinuje ich działania. Sprawia, że zdarzenia sprzed szesnastu lat wciąż są żywe i wciąż giną młode kobiety. To jednocześnie pierwszy tom szwedzkiego cyklu „Cold Case”, który z pieczołowitą drobiazgowością odsłania pracę skandynawskich śledczych. Ich determinację i autentyczność. Powieść, która niemal z reporterskim zacięciem opisuje charakter zbrodni. To jak do nich doszło i co działo się potem. Historia rozpisana na "wiele głosów" i w dwóch przestrzeniach czasowych. Dotykająca wielu zagadnień i spraw. Pełna esencji. (To jednak odkryłam dopiero z czasem). Istotnym w odbiorze tej powieści wydaje się, być również fakt, iż jest to opowieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, które po dziś dzień nie zostały wyjaśnione.

Świetny debiut znanej i cenionej szwedzkiej reporterki kryminalnej z 25-letnim doświadczeniem rozpoczyna serię Cold Case. "Zaginiona" od Tina Frennstedt to jedna z tych książek, od których nie jesteś w stanie się oderwać. Fabuła jest bardzo wciągająca, wartka akcja, bardzo autentyczne i ciekawe opisy jednakowo małych szwedzkich miasteczek, dużych miast, miejsc zbrodni, emocji bohaterów. Książka świetnie wprowadza czytelnika w niezwykle zimny i surowy klimat Szwecji. Do tego wszystkiego powieść "Zaginiona" (Försvunnen) jest inspirowana głośną w Szwecji prawdziwą historią zaginionej w 1992 dziewczyny, Heleny Andersson z Mariestad. Jej sprawa do dziś nie została rozwiązana. Pewnej czerwcowej nocy 2002 - go roku, u progu wyjątkowo ciepłego lata, wracała z klubu spokojna dziewiętnastoletnia dziewczyna Annika Johansson. Dziewczyna była świeżo po zdanej maturze, z planami na przyszłość, na życie. Została napadnięta kilkaset metrów od domu. Niestety od tamtej pory ślad po niej zaginął. Mimo upływu szesnastu lat ta sprawa nadal pozostaje niewyjaśniona i wzbudza mnóstwo emocji wśród mieszkańców Simrishamn. Teraz mamy 2018 rok. W okolicach Malmo grasuje gwałciciel/morderca, który głównie atakuje kobiety w średnim wieku, o wysokim statusie materialnym, które mają ciemne włosy. Zazwyczaj atak następuje w okolicach godziny 6.00 - 7.00 rano, po wyjściu mężów do pracy. Bezczelny typ, prawda? Facet wykorzystuje moment, gdy kobiety relaksują się przy porannej filiżance kawy. Jego działania są bardzo podobne do zbrodni sprzed kilku lat, do których dochodziło w Kopenhadze i okolicach. Sprawca nigdy nie został ujęty. Nadano mu przydomek "mężczyzna z Valby". Jego głównymi atrybutami był rower i nóż, oraz cechował go dziwny rytuał mycia podbrzusza swoich ofiar. Nasza główna bohaterka, Tessa Hjalmarsson, otrzymuje informację, że DNA mężczyzny z Valby pasuje do śladów zabezpieczonych w samochodzie, którym prawdopodobnie uprowadzono Annikę w 2002 roku. Wtedy robi się jeszcze ciekawiej. Śledztwo zostaje wznowione i wychodzi coraz więcej tajemnic małego miasteczka. Co łączy przeszłość z teraźniejszością? Czy poznamy tożsamość porywacza? Czy uda się ująć mężczyznę w Valby i jaki był jego udział w wydarzeniach w 2002 roku? Wszystkie odpowiedzi znajdziecie w tej powieści kryminalnej. Poczujecie strach, bezradność, smutek, złość, żal i rozgoryczenie. Poczujecie zapach wilgotnego lasu, liści, ściółki. Poczujecie zimny, mroźny wiatr, który przeniknie was do szpiku kości. W tej książce akcja nie zwalnia ani na chwilę. Co więcej, autorka bardzo rzeczowo i precyzyjnie przedstawia pracę szwedzkiej policji, procedury, które rządzą tym zawodem. To na zasługuje na kolejny wielki plus. Na koniec dodam, że nasza główna bohaterka jest osobą biseksualną. Tina Frennsted bardzo ciekawie przedstawia jej relacje z innymi kobietami. Fajnie jest przeczytać, jak to wygląda, z perspektywy innej Europejki. Polecam! Polecam! Polecam! Już nie mogę doczekać się kolejnych części i liczę, że Wydawnictwo Literackie niedługo wyda pozostałe powieści autorki.